KIN-KIN, And Then The Lords Came By

Mijn muziekvrienden en ik maken graag ‘eigen’ muziek. Met het naspelen van andermans muziek is helemaal niets mis hoor, maar muziek als creatieve uitingsvorm geeft ons meer voldoening als we zelf onze creatieve energie erin stoppen. Dat geldt voor mij dubbel, want ik schrijf de tekst en ik wil er ook een visueel verhaal bij vertellen. Het eerste stuk dat in dat opzicht klaar is, heet And Then The Lords Came By. Een naam bedacht door onze bassist die tijdens een nachtelijke dwaling terechtkwam in de middeleeuwen. Daar zag hij voorname landheren hun paard afstijgen om een herberg te betreden. In zijn verruimde geest klonken akkoorden die hij direct naar zijn gitaar overbracht.

Vanaf de eerste repetitie van zijn hallucinatie, klonk de akoestische gitaar als een luit, de drummer leek op een bodhrán te trommelen en mijn zang klonk als van een hoogzingende pater. Het was psychedelische muziek die ik niet wilde verbeelden volgens de zinsbegoocheling van de bassist. Voor mij werden de landheren tijdreizigers die het leed trachten te verzachten van verloren zielen.

Ik weet wat je nu denkt.